BLS Signalbrücke

Degene die mij al langer volgen weten inmiddels wel dat ik een fascinatie voor seinen heb. Dat is waarschijnlijk ook één van de redenen dat Johan mij heeft gevraagd voor zijn baan seinen te ontwikkelen. De eerste serie is inmiddels afgeleverd. Bleef nog over een viertal seinen voor een BLS Signalbrücke. Het gaat om dit origineel: door mij inmiddels de BM C-Brücke gedoopt. Deze brug staat in de boog van Blausee-Mitholz ter hoogte van het Kieswerk (rechts op de foto).

Johan heeft al een messing model van een brug en heeft dus alleen de seinen nodig. Het Hilfsignal, onderin de korf, wordt niet gebruikt en mag dus een dummy zijn. Op de masten heb ik deze ook als dummy aangebracht.

De seinen zijn inmiddels relatief eenvoudig te frezen en solderen. Ik wilde echter meer. Ikzelf heb hetzelfde model seinbrug als Johan heeft, en ik vroeg me af of dat niet mooier kan. Zou het mogelijk zijn met mijn 3D printer de fijne details van het gaas te reproduceren? Helaas nog niet zo fijn als in het echt (op de  foto zie je het zelfs bijna niet), maar toch beter dan de relatief grove messing modellen (inclusief die van MicroScale; mooi maar wel wat grof).

Als eerste ben ik daarom begonnen met het ontwerpen van (delen van) een Signalbrücke. Van mijn wandelingen langs Nord- en Südrampe heb ik een hele lading foto’s van seinbruggen en was ik in staat een model in Fusion360 te tekenen.

Inmiddels heb ik geleerd dat het handiger is de brug uit losse componenten op te bouwen. Hierdoor is het mogelijk verschillende bruggen samen te stellen. Bijvoorbeeld met drie korven, voor verkeer in beide richtingen Of met verkorte korven (en poten) zoals op de Bietschtalbrücke.

Nu kwam de echte test: kan mijn 3D printer dit enigszins acceptabel produceren? De stangetjes waaruit het gaas is opgebouwd, zijn slechts 0.2 mm dik. Bij Shapeways gaan er wel wat alarmbellen rinkelen, wanneer ik het daar upload. Het zit allemaal aan de grens van wat (momenteel) kan.
Mijn printer had ook een paar pogingen nodig om een goed resultaat te produceren. Dit heeft ook alles te maken met mijn eigen leerproces. Zo is het bijvoorbeeld van belang het model onder een juiste hoek te printen. Die je dat niet, dan wordt het fijne gaas stuk getrokken.
Echter met steeds weer kleine aanpassingen in het printproces (belichting en hoek), en ook in het model (versterkingen waar nodig) had ik uiteindelijk een zeer acceptabel resultaat:

Het model is hier net uit de printer verder aan het uitharden in het zonlicht (UV). De steunen, die nodig zijn tijdens het printen, moeten allemaal nog verwijderd worden:

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Let niet op de kleur. Bij de levering van de printer zat een fles groene resin. Maakt niet uit, want alles wordt toch geverfd. Het gaas is prima gelukt. Zo had ik het voor ogen.

Uiteindelijk kon ik alle componenten van de brug printen. Wel een geduld werkje, de print met poten en het brugplateau (hierboven), duurde uiteindelijk ruim 16 uur. Vrijdag voordat ik naar mijn werk vertrok, de printer aan. En zaterdag ochtend, voor het ontbijt, de boel uit de printer en schoonmaken/uitharden.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vanaf hier is het een kwestie van samenvoegen, verven en seinen inbouwen. De seinen  had ik al gemaakt volgens dezelfde methode als de masten.

Nu het onderdeel waar ik het meeste tegenop zag: het aansluiten van de seinen. Bij mijn eigen seinbrug heb ik dit wel vijf keer opnieuw mogen doen.

Idee is, onderaan de poten een male connector te maken. Met de uitstekende pinnen kan de brug op in de baan ingebouwde female connectoren gestoken worden. Dit maakt het aansluiten eenvoudig en bovendien kan de brug worden weggenomen en veilig opgeborgen tijdens werkzaamheden.
Het doorvoeren van de lakdraden en het solderen is een klus waarbij regelmatig wat fout kan gaan, breken, sluiting, enz., dus wel iets waarvoor ik even moest slikken en moed verzamelen, voordat ik eraan begon

Ditmaal heb ik iets dikker lakdraad gebruikt. Donateur is een oud anker uit een Märklin motor. De draad laat zich daar eenvoudig vanaf wikkelen. Wat blijft is het na iedere bewerking testen van de seinen. In één geval moest ik toch een voorsein weer helemaal opnieuw maken en inbouwen.
Het solderen aan de connector bleek het beste te gaan door eerst een stripje PCB bovenop de pinnen te solderen. Dat geeft meer oppervlak voor de lakdraad om te hechten. De PCB valt weer precies in een sleuf onderin de voet van de poot. In die voet zit weer een gaatje, waar de draden door kunnen.

Het viel uiteindelijk allemaal reuze mee, en daarmee is de brug klaar. Nou ja, na nog wat extra verf acties, betonkleur op de voeten (van de brug) en een zweem vliegroest.

Als een bij-project heb ik uit een schuimplaat de vorm van de Signalbrücke gefreesd. Hierin kan het veilig vervoerd en opgeslagen worden.

Zo, nu deze klaar is, tijd om met de volgende te beginnen. Door er gelijk twee te bouwen hoop ik de geleerde lessen ook te laten beklijven.

Tweede Brücke is die voor de tunnel op Blausee-Mitholz, de BM H-Brücke.

Deze brug heeft naast twee voorseinen ook twee SIM-seinen (Simplon InterModal). Met die SIM-seinen is 7 jaar geleden het hele 3D-printen begonnen. Die heb ik nog wel liggen. Verder is de ladder bij deze brug aan de linkerkant bevestigd. De kooien zijn vol-formaat, en grotendeels leeg.

Wat ik bij deze seinen anders wil doen is de kleur van de groene lampen. Han-Lin attendeerde me er een tijd geleden op, dat de kleur groen van standaard leds veel te geel is. Han-Lin gebruikt daarom cyaan kleurige leds. Die heb ik ook geprobeerd, maar vind ik toch te blauw (die van Han-Lin zijn wel goed).
Gelukkig vond ik op Ebay leds in de kleur Ampelgrün, 510 nm.

Zeg maar welke je mooier vind (de linker dus 😜)

Ik heb hier twee kooien van twee bruggen in één foto samengevoegd. Het is dus een montage.

Verder was het bouwproces redelijk recht toe recht aan. Ik begin het wel in de vingers te krijgen.

Ik ben nog steeds verbaasd over de details. De masten staan op de betonvoet gemonteerd met vier bouten. Dit komt feilloos uit de 3D printer. Niet op de foto te zien, maar de mast staat echt op vier punten in het beton. Je kunt er onderdoor kijken.

Zo ziet een aantal weken hard werken en experimenteren er dan uit. Ik hoop dat het op de baan net zo’n mooi plaatje wordt.

En nu ga ik nog een paar exemplaren bouwen. Ik heb een paar aanpassingen in gedachten die het nog mooier en makkelijker te bouwen moeten maken. En ik wil nog een twee-richting model maken, met drie kooien. Er staat een mooi voorbeeld op de Südrampe even voor Ausserberg (in stijgende richting). En de Bietschtal versie, die heeft kortere korven en dus mogelijk ook kortere poten. dat laatste moet ik nog uitzoeken.

Wordt vervolgd…