Seinportaal Stadel tunnel

Op de Lötschberg Südrampe, tussen Eggerberg en Lalden, is de Stadel tunnel. De plek van deze tunnel komt overeen met de plek in het baanontwerp van Jos, waar de treinen het eerste daglicht zien, komende uit het schaduwstation Brig.
Voor deze tunnel staat een seinportaal dat ik wilde nabouwen. Ten eerste omdat het altijd mooi is, een tunnelingang met een portaal ervoor. Maar ook, omdat het een afwijkend portaal is. Het heeft naast twee voorseinen, voor ieder spoor een 7-licht sein en is het inrij sein voor station Lalden. Lalden ligt alleen nog een stukje verderop. Na de Stadel tunnel (133m) komt de Finnengrabenbrücke. Daarna twee maal een spoorwissel (recht-links en links rechts) en dan pas het begin van station Lalden. Waarschijnlijk door deze veelheid aan mogelijke situaties, dat hier voor 7 licht seinen is gekozen.

Screenshot van Youtube

Nadere bestudering leerde dat het hier niet om 7-licht seinen gaat, maar 6-licht. De lamp links onder (groen) ontbreekt. Dat betekent dat het seinbeeld “Fahrbegriff 5” (90 km/h) ontbreekt.

Nu zat ik al een tijd na te denken over het verbeteren van de portalen die ik tot nu toe gebouwd heb. Het printen van de horizontale brug gaf altijd veel problemen. Ik ben aan het experimenteren geweest met verschillende soorten resin (de hars die in de tank van de 3D printer gaat). Ik heb zelfs een nieuwe printer aangeschaft, met een sterkere UV lamp en een scherper LCD scherm. Dat alles bracht wel verbetering, maar het was nog niet geweldig. Het kwam nog te vaak voor dat het gaas van de brug gescheurd uit de printer kwam.
Uiteindelijk heb ik ook het ontwerp aangepast en de dikte van het gaas verhoogt van 0.2mm naar 0.3 mm. Dat bleek de sleutel. sindsdien zijn alle printen gelukt.

Een andere aanpassing die ik wilde maken is de aansluiting in de voet. Die maakte ik eerder met pinnen(zie ook BLS Signalbrücke). Het solderen van de draden van de leds was ondanks een hulp-printje niet eenvoudig en gaf regelmatig problemen. Daarom uitgeweken naar een zogenaamde card edge connector. Dit is een type connector die op de zijkant van een printplaat gestoken kan worden. Ze zijn er met 4 tot 86 aansluitingen, dus voor deze toepassing genoeg. Enige nadeel is dat er onder de baan wel iets meer ruimte nodig is.
Het strokenpintje kan ik met de CNC maken. Het aantal leds in dit geval is 5 voor het hoofdsein (de tweede rode lamp laat ik achterwege) en 4 voor het voorsein. Verder heb ik nog een +12V aansluiting nodig. Totaal dus 2×5 stroken. Echter, omdat ik 12 pins edge connectoren had aangeschaft (ik kwam er pas later achter dat de onderste groene lamp ontbreekt), heb ik printjes met 6 stroken aan beide zijden gemaakt. Hieronder zie je de testopstelling. De strokenprint steekt in de voet en wordt na het solderen van de draden met epoxy vast gelijmd. De dikte van de plaat waar het sein op komt, bepaald de lengte van de strokenprint.

Het frezen van de seinen was een feest. Op mijn verjaardag heb ik een machineklem voor de frees gekregen. Hierdoor kan ik de positie van het te freezen messingblokje eenmalig instellen en vastleggen in het freesprogramma. Ieder volgend blokje ligt op dezelfde plek en hoeft niet ingemeten te worden. Dit heb ik ook kunnen gebruiken bij het maken van de Fahrtstellungsmelder.

Tijdens het lange paasweekend vond ik eindelijk de tijd om alles wat ik de afgelopen maanden gemaakt heb, in elkaar te zetten. Ik moet zeggen dat ging vlotter dan verwacht. En het aansluitsyssteem werkt inderdaad feilloos. En een stuk eenvoudiger te solderen.

De oplettende lezer zal zien dat de trapkooi bij mijn model aan de linkerkant zit, terwijl dat bij het origineel aan de rechterzijde is. Dat komt doordat de tunneluitgang waar het model voor komt te staan, de berg aan de rechterkant heeft. Gespiegeld ten opzichte van het origineel dus. Modelbouw is compromissen sluiten….